رحمت اله بهرامی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور، تهران ایران.
اعظم خزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور مرکز اسلام آباد

فراهم نمودن زمینه برخورداری از خدمات مختلف رفاهی و زیربنایی، تسهیلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از اساسی ترین شاخص ها در هر واحد از برنامه ریزی، بویژه مناطق روستایی است. روند توسعه یافتگی در کشورهای مختلف جهان دارای مراتب گوناگون است، به طوری که براساس شاخص های مختلف، کشورها به طبقات متفاوتی نظیر توسعه یافته، نسبتا توسعه یافته، در حال توسعه و توسعه نیافته تقسیم بندی می شوند . در داخل یک کشور نیز روند توسعه یافتگی بین استانها، شهرها و مناطق روستایی مختلف یکسان نمی باشد و دارای طبقات متفاوتی است. پژوهش حاضر درصدد سنجش و رتبه بندی سطح توسعه یافتگی مناطق روستایی استان کرمانشاه در بخش مرکزی می باشد. رویکرد حاکم بر این پژوهش ( توصیفی- تحلیلی ) است این پژوهش برای رتبه بندی و تعیین سطح توسعه یافتگی مناطق روستایی شهرستان کرمانشاه 21 متغیر در 3 شاخص، بهداشتی و درمانی 11 (متغیر) آموزشی و زیر بنایی 10 (متغیر) انتخاب شده است و درجه توسعه یافتگی را برای مناطق روستایی شهرستان های استان کرمانشاه از نظر هر کدام از شاخص ها را، به صورت مجزا، با استفاده از مدل SAW بدست آورده و برای بدست آوردن اوزان شاخص ها از از روش آنتروپی استفاده شده است. نتایج نشان داد که فیروز آباد با درجه توسعه یافتگی 0/62، مرکزی با درجه توسعه یافتگی 0/54، ماهیدشت با درجه توسعه یافتگی 0/53 و کوزران با درجه توسعه یافتگی 0/50 به ترتیب از بیشترین توسعه یافتگی برخوردار بودند.

توسعه یافتگی، روستایی، مرکزی