محمودرضا انوری - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
علی ریکی - دانشجوی دکتری رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
جواد ریکی - دانشجوی دکتری رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

برنامه ریزی ناحیه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری مناطق شکل می گیرد. بکارگیری روش هاى علمی به منظور بررسی و سطحبندی مناطق از حیث توسعه یافتگى در جنبه هاى مختلف اقتصادی، اجتماعی، محیطی و غیره، منجر به شناخت میزان نابرابری هاگردیده است و معیاری برای تلاش در حوزه کاهش و رفع نابرابری هاى موجود میان آنها نیز محسوب مى شود. هدف اصلی اینپژوهش سنجش نابرابری فضایی شهرهای استان سیستان و بلوچستان بر اساس شاخص ها و امکانات به منظور دستیابی به میزاننابرابری های فضایی همراه با ارایه راهکارهایی برای کاهش عدم توسعه یافتگی نواحی می باشد. جامعه آماری پژوهش 37 شهر استانسیستان و بلوچستان بر اساس آخرین تقسیمات سیاسی است. با توجه به مولفه های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر این پژوهشتوصیفی کمی و تحلیلی است که در آن از 32 شاخص استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که شهر زاهدان، با دارا بودن 28شاخص از لحاظ برخورداری از امکانات نسبت به دیگر شهرهای استان در رتبه نخست و شهرهای محمدان، زرآباد و محمدی با درصدصفر و بدون دارا بودن هیچ یک از امکانات و شاخص ها در رتبه های آخر قرار دارند. همچنین از نظر امکانات بدتری و ضعیف تریشاخص در کل نواحی و شهرهای استان مربوط به ارتباطات می باشد که به صورت عینی نیز قابل مشاهده است.

برنامه ریزی ناحیه ای، شاخص، توسعه، نابرابری، استان سیستان و بلوچستان