مجتبی اعتمادی نیا - دانش آموخته دکتری فلسفه تطبیقی
احسان احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی

این نوشتار ضمن ملحوظ داشتن روان شناسی به مثابه دانشی تجربی که خود را متولی بررسی ضوابط و روابط حاکم بر رفتارها و حالات روانی انسان می داند و با اشاره ای گذرا به محدودیت ها و نواقص فلسفی و انسان شناسانه مضمر در مکاتب مختلف روان شناسی جدید، از معقولیت شکل گیری روان شناسی های بومی و مبتنی بر رویکردهایی که در پی رفع کاستی های روان شناسی جدید است، دفاع می نماید. نویسندگان مقاله با اشاره به شقوق و قرایت های مختلف روان شناسی اسلامی به مثابه یکی از اقسام روان شناسی های بومی، و بررسی دشواری های نظری و روش شناختی مشهورترین تلقی های موجود در این باره، مبتنی بر نظریه ای که هویت عنوانی علوم را صرفا مبتنی بر موضوع و روش آنها می داند، به جای تاکید بر تاسیس روان شناسی اسلامی ، از وقوع، بسط و توسعه نوعی روان شناسی با رویکرد اسلامی دفاع می نمایند. روان شناسی با رویکرد اسلامی، در عین حال که موضوع و روش های تجربی معمول در روان شناسی جدید را به رسمیت می شناسد، مبتنی بر پیش فرض های فلسفی و انسان شناسانه خود، فرضیات و موضوعات پژوهشی خاصی را متناسب با رویکردها و نگرش های متعاطیان آن برمی گزیند، اما در راستی آزمایی فرضیات و بررسی موضوعات پژوهشی، همچنان از روش های تجربی معمول در روان شناسی جدید بهره می جوید و از این حیث، صرفا به عنوان یکی از رویکردهای روان شناسی علمی به مبادی الهام بخش و غایات معنابخش خاص خود اتکا دارد.

روان شناسی اسلامی، روان شناسی با رویکرد اسلامی، هویت عنوانی علوم، مبادی الهام بخش، غایات معنابخش