عصمت رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فقه و مبانی دانشگاه حکیم سبزواری سبزوار.
فاطمه رجایی - استادیار گروه فقه دانشکده الهیات دانشگاه حکیم سبزواری

تردیدی نیست که ورزش و فعالیت های ورزشی در سالم سازی روحیه افراد جامعه، ایجاد نشاط و شادابی و پیشگیری از آسیب های پرشمار اجتماعی و بیماری های گوناگون روحی و جسمی نقشی بی مانند دارد و در این مقوله تفاوتی بین زن و مرد و بین جامعه دینی و غیر دینی وجود ندارد. یکی از تفاوت های فعالیت های ورزشی زنان با مردان در جامعه دینی با جامعه غیر دینی، در رسانه ای شدن فعالیت های ورزشی زنان و تماشای مستقیم یا غیر مستقیم آن توسط مردان است. این امر در جوامع غیر دینی به لحاظ سکولار بودن با هیچ گونه محدودیتی مواجه نمی باشد لکن بی شک در جوامع دینی، به دلیل اهتمام حکیمانه شریعت به حفظ جایگاه زنان و صیانت جامعه از آسیب های مختلف، این امر مورد اهتمام و دغدغه دین قرار دارد. این حال به نظر می رسد تا کنون پژوهش های جدی پیرامون نگاه فقه و فقها به فعالیت های ورزشی بانوان در میادین ورزشی عمومی، در برابر دیدگان مردان و یا در مقابل دوربین های عکاسی و فیلمبرداری و همراه با پخش زنده یا غیرزنده رسانه ای یا فضای مجازی و . . صورت نگرفته است، این درحالی است که فعالیت های ورزشی بانوان در جمهوری اسلامی روزافزون و در حال توسعه بوده و ضرورت ارزیابی آن از منظر فقهی بر کسی پوشیده نیست. بر این اساس، نوشتار حاضر در صدد است این موضوع مهم را از منظر فقه اسلامی بررسی و ارزیابی نماید . پیداست که در صورت تبیین حریم و معیارهای شریعت در عرصه فعالیت های ورزشی بانوان، پیشرفت های ورزشی این قشر عظیم جامعه در چارچوب معیارهای دینی با اطمینان خاطر بیشتری رقم خواهد خورد.