محمدعلی حکیم آرا - استادیار دانشگا صدا و سیما

در انتخابات سیاسی، مبلغان می کوشند با طرح استدلال هایی به رای دهندگاه بقبولانند نامزد معرفی شده، بهترین گزینه است. رای دهندگان، اما با استدلال هایی متقاعد می شوند که با هدف آنان از مشارکت سیاسی همسو باشد. این استدلال ها برخاسته از سطح و نوع درگیری مردم با انتخابات است. درگیری حالت انگیزشی و شامل درکی از ربط شخصی میان موضوع با فرد است که بر پایه ارزش ها و منافع شکل می گیرد. بر پایه پژوهش پیشین، استدلال های منتهی به انتخاب نامزد را می توان بر پایه سطح (بالا/پایین) و نوع درگیری (پیامدی و ارزشی)، در چهار گروه طبقه بندی و در قالب مدلی موسوم به مدل درگیری استدلالی به نظم کشید و چهار سوگیری نخبگان، متعهدان، معیشت جو، و شخص محور را از هم متمایز کرد. این پژوهش با هدف تایید تجربی مدل در راه نظریه پردازی، ابتدا از طریق مصاحبه با 152 شرکت کننده، سوگیری استدلالی افراد را مشخص، و سپس با استفاده از دو مقیاس، سطح و نوع درگیری آنان را اندازه گیری کرد. تحلیل رگرسیون لجستیک چند ارزشی نشان داد، سوگیری های چهارگانه استدلالی با سطح و نوع درگیری رابطه دارد. با استفاده از این مدل می توان پیام های تبلیغاتی مناسب برای گروه های مختلف مردم طراحی کرد و مشارکت سیاسی را افزایش داد. ادامه مطالعه پیرامون امتیازات و کاستی های مدل توصیه شده است.

رفتار رای دهی؛ انتخابات ریاست جمهوری؛ تبلیغات سیاسی؛ نگرش؛ متقاعد سازی؛ درگیری