حسین لطفی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه شهید رجایی
زهره اکبرزاده - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
فاطمه کتال - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

هدف این پژوهش، مقایسه اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر هوش منطقی ریاضی با روش تدریس سنتی بر بهبود جو روانی اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بوده است. نوع پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر پایه ششم دوره ابتدایی شهرآمل در سال تحصیلی 94 -1393 بوده است. حجم نمونه متشکل از 60 نفر دانش آموز دختر بود، که 30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه بوده است. و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری به کار رفته، در این پژوهش آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی و پرسشنامه جو روانی اجتماعی بود. که پایایی آنها به ترتیب 79 / 0 و 62 / 0 بدست آمد. در ابتدا از هر دو گروه آزمایشی و گواه پیش آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی و جو روانی اجتماعی به عمل آمد. سپس متغیر آزمایشی ( آموزش مبتنی بر هوش منطقی ریاضی) در 16 جلسه برای گروه آزمایشی اجرا شد. در گروه گواه نیز همان مباحث به شیوه سنتی آموزش داده شد. سپس، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمارتوصیفی (میانگین،انحراف معیار) و آزمون های استنباطی تحلیل کواریانس چند متغیری ( مانکوا) ، استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحلیل کواریانس نشان داد که، مقایسه اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر هوش منطقی ریاضی با روش تدریس سنتی بر بهبود جو روانی اجتماعی وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی تاثیر گذار بوده است.

هوش منطقی ریاضی،جو روانی اجتماعی کلاس،روش تدریس، پیشرفت تحصیلی ریاضی