یاسر بشیری - کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
فریبا نامدار زنگنه - دانشجوی دکترای تخصصی علوم اجتماعی کاربردی دانشگاه کالدونین انگلستان
شیوا کوهی کمالی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد بین المللی کیش

در اغلب جوامع، مردان سرپرست خانواده، عمدتا نقش اقتصادی، حمایتی خانواده را به عهده دارند و در مقابل آن کارهای خانواده و اداره امور آن به زنان خانواده محول می شود. در حالی که زنان سرپرست خانواده، علاوه بر وظایف مادری و تربیت فرزندان، نگهداری و مراقبت از آنان و اداره امور خانه، در راستای آن نقش اقتصادی خانواده را نیز به عهده دارند و بدین جهت برای تامین معاش خانواده، ملزم به اشتغال بیرون از خانه می باشند. اما به دلیل این که زنان در سرتاسر دنیا، از وضعیت اشتغال و در آمد مناسب و کافی برخوردار نیستند، مسایل و مشکلات آنان نسبت به مردان سرپرست خانوار بیشتر می شود. در خانوارهای ایرانی معمولا مردان سرپرست خانواده محسوب می شوند اما تحت شرایطی چنین مسیولیتی برعهده زنان گماشته می شود. طبق تعریف سازمان بهزیستی، زنان سرپرست خانواده شامل زنان بیوه، زنان مطلقه، همسران مردان معتاد، همسران مردان زندانی، همسران مردان بیکار، همسران مردان مهاجر، همسران مردانی که در نظام وظیفه مشغول به خدمت هستند، زنان خودسرپرست، دختران خود سرپرست، همسران مردان از کارافتاده و معلول و زنان سالمند هستند (1).