هاجر راستگو طبالوندانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی رشت
عباسعلی حسین خانزاده - دانشیار دانشگاه گیلان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خود ابرازگری در تببین اضطراب اجتماعی دانش آموزان مقطع دبیرستان انجام گرفت. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه دو شهر رشت در سال تحصیلی 1395-1394 بود. برای انتخاب نمونه پژوهشی از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد. 307 دانش آموزان دختر دبیرستانی با توجه به شرایط ورود به پژوهش از از جامعه ی مذکور انتخاب شدند و پرسشنامه ابزار وجود گمبریل و ریجی (1975)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی (1996) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شد. یافته های بدست آمده نشان داد که بین خودابرازگری با اضطراب اجتماعی دانش آموزان رابطه معنادار و منفی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش یک واحد انحراف استاندارد در خودابرازگری 0/29 واحد انحراف استاندارد اضطراب اجتماعی آنها کاهش می یابد.

خودابرازگری، اضطراب اجتماعی، دانش آموزان