نقش پیش بینی کننده مهارت های ارتباطی بر رضایت زندگی زنان متاهل

هدف از مطالعه حاضر نقش پیش بینی کننده مهارت های ارتباطی بر رضایت زندگی زنان متاهل بود. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان متاهل شهر ری مراجعه کننده به مراکز خانه های سلامت و سراهای محله سه بخش شهرستان ری (بخش مرکزی، بخش کهریزک و بخش فشاپویه) تعداد 6 سرای محله و خانه سلامت (از هر بخش یک سرای محله و یک خانه سلامت) در سال 1395 بود. حجم نمونه در این پژوهش حدود 363 نفر برآورد شد. باشد. در این پژوهش به دلیل بالا بودن حجم جامعه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای و سپس از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزارهای اندازه گیری جهت جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های رضایت از زندگی و پرسشنامه مهارت های ارتباطی بود. به منظور تحلیل داده های آزمون های میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین رضایت زندگی و مهارت های ارتباطی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایچ رگرسیون چند متغیره نشان داد که از بین مهارت های ارتباطی تنها بینش و درک پیام سهم معنی داری در پیش بینی رضایت از زندگی داشتند.

Keywords:

رضایت از زندگی , مهارت های ارتباطی , زنان متاهل