مسعود نصر آزادانی - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی راه آهن
محمدحسین غنیون - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی راه

روند تغییرات و تحولات اقتصادی از جمله پیشرفت‌های سریع تکنولوژی، انتقال سریع اطلاعات و ایجاد بزرگراه‌های اطلاعاتی موجب شده‌است تا امروزه بهره‌برداری هر چه بیشتر و پر بازده‌تر از منابع در توجهی ویژه قرار گیرد که صنعت حمل و نقل و به ویژه حمل و نقل ریلی نیز امروزه از این قاعده مستثنا نیست. در این راستا حمل و نقل ریلی با توجه به مزایای آن از یک سو و هزینه های بالای آن در احداث و تعمیر و نگهداری از سوی دیگر، به جهت افزایش کارآیی، بهره وری و البته اقبال عمومی در حوزه های بار و مسافر، در کانون توجه دولت ها قرار گرفته است. کشورهای مختلف برای رسیدن به توسعه پایدار دست به اقداماتی زدند که به آزادسازی اقتصادی موسوم است که مهمترین جنبه آن خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی و واگذاری آنها به بخش غیر دولتی و همچنین پر رنگ کردن بخش خصوصی در احداث و بهره‌برداری از طرح های عمرانی بود. امروزه صنعت حمل و نقل ریلی همچون صنایع دیگر در مقوله خصوصی سازی مورد کنکاش و اجرای راهکارهایی برای نیل به این موضوع قرار می گیرد. در این مقاله ادبیات خصوصی سازی با تأکید بر راه آهن بررسی شده و به صورت مشخص « تعرفه دسترسی بخش خصوصی به زیر ساخت راه آهن» مورد کنکاش قرار گرفته است.

صنعت حمل و نقل ریلی، خصوصی سازی، زیرساخت راه آهن، دسترسی، آزاد سازی اقتصادی