بررسی رفتار اتصالات پس کشیده مرکزگرای فولادی با استفاده از روش اجزا محدود

عدم رفتار مناسب اتصالات خمشی فولادی در زلزله های بزرگ اخیر نظیر زلزله های کوبه، نورثریج باعث انجام پژوهش های گسترده ای در کاهش خسارت و تغییرشکل های پلاستیک در اجزای اصلی اتصال مانند تیر و ستون، حذف جابجایی نسبی پسماند و افزایش ظرفیت دوران پلاستیک در چشمه اتصال، شده است. بنابراین طی بررسی های صورت گرفته انواع نوینی از اتصالات خمشی فولادی ارایه شده که می توان به کارآمدترین آن به اتصال خمشی فولادی پس کشیده مرکزگرا اشاره نمود. اجزای تشکیل دهندهاتصالات خمشی فولادی پس کشیده مرکزگرا عبارتند از: چندین کابل مقاومت بالا برای ایجاد خاصیت مرکزگرایی و نبشی مستهلک کننده انرژی برای تنظیم تغییرشکل پلاستیک. این مقاله به بررسی یکی از این اتصالات پس کشیده مرکزگرا با استفاده از نرم افزار المان محدود آباکوس می پردازد بدین ترتیب که ابتدا نتایج آزمایشگاهی را با نتایج حاصل از مدل عددی مقایسه می گردد و سپس بقیه پارامترهای موثر در رفتار اتصال تحت اثر بارگذاری سایکلیک یا چرخه ای غیرخطی تا دوران 4 درصد، مورد تحلیل و بررسی قرارمی گیرند. نتایج نشان می دهد که این اتصال دارای ظرفیت دوران پلاستیک مناسب بدون آسیب دیدگی به تیر و ستون، قابلیت مرکزگرایی عالی و سختی اولیه مناسب و اتلاف انرژی خوب، می باشد. همچنین در انتها ضریب شکل پذیری، میزان صلبیت و ظرفیت جذب انرژی اتصال بدست می آید.

Keywords:

اتصالات پس کشیده فولادی , خاصیت مرکزگرایی , روش المان محدود , ضریب شکل پذیری , درصد گیرداری