آیلار میزانی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشگاه خوارزمی
پروین صمدی - استادیار گروه مطالعات برنامه درسی دانشگاه الزهرا (س)

هوش معنوی به عنوان شاخه ای از توانایی ها که انسان را به طور همه جانبه ای در جهت تکامل هدایت می کند، نسبتا به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، پرورش و در مرکز توجه قرار دادن آن در جریان تعلیم و تربیت ضروری می نماید چرا که هدف هر نظام آموزشی، پرورش همه جانبه توانمندی های افراد آن نظام است. از آن جا که تربیت انسان همۀ قوا وابعاد وجودی او را دربرمیگیرد، توجه به ساحت معنوی انسان، به عنوان بعد اصیل و شایان توجه وجود او، امری است که باید به طور ویژه در تربیت آدمی در نظر گرفته شود. اما توجه محض به انتقال دانش توسط معلمان، محیط آموزشی بدون انعطاف، در حاشیه قرار گرفتن فراگیران و ارزشیابی های سطحی و مقطعی حاکم در نظام آموزشی حال حاضر، به تربیت انسان هایی کامل و چند بعدی نخواهد انجامید. این پژوهش به منظور تبیین مسایل آموزشی در برنامه درسی مبتنی بر هوش معنوی و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است و به بررسی آموزش و تدریس و یادگیری در برنامه درسی مبتنی بر هوش معنوی پرداخته است.

هوش معنوی، برنامه درسی، آموزش، یادگیری، تدریس