آموزش الکترونیک: ویژگیها، مزایا و معایب در آموزش عالی ایران

یکی از دستاوردهای بزرگ فناوری اطلاعات و ارتباطات تحولی است که در عرصهی آموزش به وجود آورده است. امروزه آموزش الکترونیک به عنوان شیوهای نوین، مورد توجه محافل و مراکز آموزشی قرار گرفته است. آموزش الکترونیک، نظام آموزش نوینی است که در آن تمام فرآیند آموزشی و یادگیری به وسیلهی فناوری اطلاعات و ارتباطات صورت میگیرد. از عوامل پیدایش این شیوهی آموزش را میتوان پیشرفت فناوری دانست. با ظهور اینترنت، آموزش به شیوه ی الکترونیکی جایگاه خاصی پیدا کرد و به عنوان رسانهی آموزشی مناسب عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات که در آن سرعت انتقال دانش و اطلاعات بسیار حایز اهمیت است، خود را به سازمان ها و مراکز آموزش عالی در سراسر دنیا معرفی کرد. هدف آموزش الکترونیک تحول در ابزارها و روشها در جهتی است که هر فرد در هر زمان و در هر مکان بتواند با امکانات خودش و در زمانی که خود مشخص میکند مشغول یادگیری شود. مقالهی حاضر به بررسی وضعیت آموزش الکترونیک در دانشگاههای ایران پرداخته است و هدف آن بررسی نقاط قوت و ضعف و ویژگیها و موانع توسعهی آموزش الکترونیک در موسسات آموزش عالی ایران است. روش تحقیق صورت گرفته در این مقاله، کتابخانهای و تحلیلی است. در پایان شایان ذکر است که تحقق دانشگاه مجازی و آموزش الکترونیک در ایران بیش از آن که نیازمند زیرساختهای اقتصادی و تامین بودجهی مالی باشد نیازمند زیرساختهای فرهنگی و فرهنگ سازی است .

Keywords:

آموزش الکترونیک , آموزش مجازی , آموزش سنتی , آموزش عالی