ارایه روشی برای مسیریابی در جهت به حداقل رساندن توان مصرفی در شبکه حسگر بیسیم

شبکه های حسگر بیسیم کلاسی از شبکه های موردی هستند و از صدها حسگر تشکیل شده اند که می توانند اطلاعات محیط اطراف خود را حس، جمع آوری و پردازش کنند. یک پروتکل مسیریابی به گره کمک می کند که بتواند، بسته خود را با همکاری گره های واسط، به مقصد ارسال نماید. از آنجایی که منابع حسگر محدود هستند، چگونگی به حداقل رساندن مصرف انرژی و بار ترافیک یکی از مسایل چالش برانگیز در طراحی پروتکل های مسیریابی، می باشد. به تازگی، پروتکل های کارآمد بسیاری، برای شبکه گیرنده بی سیم در جهت بهبود بهره وری انرژی و افزایش طول عمر شبکه ارایه شده است اما این الگوریتم ها کارایی کافی در این جهت را ندارد از این رو، ارایه الگوریتمی بهینه تر در جهت بهبود پارامترها، بسیار احساس می شود. مقاله حاضر سعی دارد روشی پیشنهاد کند که با استفاده از روش PSO گره های حسگر را عضو سرخوشه ها کند به طوری که حسگرها عضو سرخوشه ای شوند که انرژی کمتری مصرف کنند. سپس برای مسیریابی بین سرخوشه ها به منظور سلسله مراتبی کردن پروتکل از روش ACO استفاده میکند به طوری که سرخوشه ها بعد از عضوگیری و دریافت اطلاعات از اعضای خود اطلاعات را بصورت سلسه مراتبی به سرخوشه های انتخاب شده از طریق الگوریتم پرندگان ارسال میکنند تا اینکه اطلاعات به سینک برسد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که پروتکل پیشنهادی، از الگوریتم ALSPR عملکرد بهتری دارد و در مرگ نیمی از گره ها 30 درصد بهتر عمل میکند. همچنین در این پژوهش، الگوریتم های مختلف برای مسیریابی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در نهایت نمودار مقایسه ای آنها و مزایا و معایب هر کدام از آنها ترسیممیشود.

Keywords:

مسیریابی سلسه مراتبی , سرخوشه , شبکه حسگر بیسیم