محمود ملکیان - دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه
نوذر قنبری - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه

از آنجا که حیات هر شهر وابسته به حضور شهروندان و تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری است، فضاهای شهری به عنوان بخشی از محیطزیست شهری مهمترین مکان برای حضور فعال شهروندان و محل فعالیت اجتماعی آنها میباشد. کیفیتچنین فضاهایی به عنوان معیار کیفی زندگی شهری بیش از پیش مد نظر قرار گرفته و لازم است علاوه بر تامین رفاه و آسایش، از جذابیت و پایداری برخوردار باشند، تا بتوانند به عنوان محیطی مناسب در پاسخ به نیازهای انسانی، شهروندان را برای حضوربیشتر تشویق کند و حفظ محیطزیست را برای بقای نسلهای آینده تامین نماید.این مقاله با روش مطالعه توصیفی و تحلیل محتوای متون و مفاهیم موثر در شهرسازی و نظریات صاحبنظران این رشتهبه شناسایی الزامات ارتقاء محیطزیست شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری و ارایه راهکارهای اجرایی برای دستیابی به این مهم پرداخته است؛ و به عنوان نمونه موردی تحقیق، بررسی بافت حایز ارزش تاریخی که توسط رینگ اول شهر همدان، محصور شده؛ و بافت قدیمی شهر، هسته اولیه و تاریخی شهر کهن همدان را شامل میشود. محدوده مد نظر؛ مجموع میدان مرکزی شهر)امامخمینی( و شش خیابان منشعب از آن، که یکی از قدیمیترین و پر رفت و آمدترین محورهای شهر و در بر گیرنده فضاهایهمگانی پر ترافیک و محل استقرار بخش زیادی از بازارها و ابنیه تاریخی شهر از جمله آرامگاه بوعلی و امام زاده عبدا... میباشد. با توجه به یافتههای تحقیق، تاکید بر اهمیت ارتقاء زیست محیط فضاهای شهری، زیرساختهای شهری و تامین عدالت ورضایتمندی شهروندان با تاکید بر اسناد بالادستی و استفاده از پیشنهادها و الزاماتی ازجمله تونل مشترک تاسیسات شهری،مدیریت واحد شهری، عدم اولویت به صرفه اقتصادی پروژهها و استفاده از منابع تجدیدپذیر از جمله راهکارهای الزامات ارتقاء محیط زیست شهری میباشد.

فضاهای همگانی شهری، محیطزیست شهری، طراحی شهری، توسعه پایدار شهری