ارزیابی و تحلیل کاربری اراضی شهر اسلامشهر با تاکید بر ساماندهی و برآورد کاربری فضای سبز

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری به عنوان هسته اصلی برنامه ریزی شهری نقشی مهم در ساماندهی فضایی- مکانی شهرها ایفا می کند و ارزیابی چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری مهم تر از آن می باشد. به دنبال افزایش مهاجرتها و رشدجمعیت شهری در جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه، کاربری اراضی شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چرا که می توان با تخصیص صحیح زمین به کاربریهای مورد نیاز شهری اهداف اصلی برنامه ریزی شهری یعنی سلامت، زیبایی، آسایشو... را تضمین نمود. این مقاله در صدد است از طریق تحلیل و بررسی کاربری اراضی شهری شهر اسلامشهر، وضعیت کاربری هایموجود را ارزیابی و به ساماندهی و برآورد کاربری فضای سبز شهری در شهر اسلامشهر با مدل بهرام سلطانی بپردازد. با این هدف که از نتایج بدست آمده میزان عدم تناسب کاربری های موجود با اصول اولیه برنامه ریزی کاربری اراضی و عدم توان محیطی وزیر ساخت های شهری در پاسخ به نیاز های جمعیتی نشان داده شود. به همین جهت ضروری است تا میزان تاثیر چنین فرایندیدر تعاملات اجتماعی و محیط زیست مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. روش تحقیق در این مقاله بیشتر بر پایه مطالعات اسنادی و کتابخانه ای مبتنی بوده و بیشتر به صورت توصیفی - تحلیلی بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که که در حال حاضر،کاربری های موجود در حد سرانه های شهری استاندارد برای شهروندان اسلامشهر نمی باشد و کاربری اراضی شهر اسلامشهر به لحاظ سرانه های فضای سبز شهری وضعیت غیر استانداردی دارد. در نتیجه با توجه با اهمیت فضای سبز شهری با یک روش مطلوب پیشنهاداتی برای افزایش سرانه ارایه شد.

Keywords:

کاربری اراضی 1 , توسعه پایدار 2 , اسلامشهر , فضای سبز شهری , شهر پایدار