سمیرا میری - گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران گروه معماری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
سیدعلی نوری - گروه معماری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

در پی ارتباطات جهانی، عامگرایی فرهنگی گسترده، در هم شکستن مرزهای محدود به زمان و مکان، بحث از معماری بین المللی و یکسانسازی جهانی پیش آمد و در شرایطی که همه از بیهویتی، یکنواختی و کسالتبار بودن شهر وفضاهایش مینالند معماری و شهرسازی، واجد رسالتی است تا ارزشهای کهن فرهنگی را در درون خویش پاس دارد و بر این اساس عنصری هویت بخش در ساختار فرهنگی شمرده شود. در واقع هویت در یک استمرار تاریخی شکل میگیرد ودر عین پویایی خود را در صور کالبدی، هنر و معماری یک سرزمین نمایان میکند. لذا یادمان ها با بهرهگیری از عناصر بومی که بتواند در عین همخوانی با داشتههای پیشین ذهنی، آنها را در نظمی جدید سازماندهی کند، یکی از موفقترین تجربههای کسب مزیتهای منطقهای به شمار میآید و ارجاع به نشانههای هویتی یکی از پایستهترین ترفندهایی است کهمیتواند با درگیر کردن لایههای عمیقتری از ذهن، مطلوبیت و جذابیت محیط را افزایش دهد. در واقع معماری یادمانی میتواند در باززندهسازی هویت انسانی و شهری روح جمعی ما را بنوازد. لذا در این گفتار سعی شده فاکتورهای موثر بر یادمانگرایی ریشه یابی و در نمونه های داخلی و خارجی بررسی شوند

هویت، نماد، یادمان