بررسی تحلیل خطی و غیر خطی تاثیر کمربند خرپایی در سیستم مهار بند بازویی در سازه های بلندمرتبه

موج احداث ساختمان های بلند مرتبه در دنیا،از ابتدای قرن نوزدهم میلادی آغاز گردید واین روند امروزه با شتاب بیشتری ادامه دارد . باتوجه به آخرین پیشرفت های حاصل شده درتحلیل،طراحی و ساخت این سازه،بسیاری از ساختمان های بلند احداث شده در دهه های گذشته نیازمند بازنگری مجدد درسیستم لرزه ای خود میباشند .کیفیت مصالح ،ضعف روش های اجرا،خلاء وجود آیین نامه های طراحی برای سازه های بلندمرتبه درطراحی اولیه آنها ازجمله عوامل تشدید رویکرد مقاوم سازی ساختمان های بلند میباشد. ازسیستم مهار بازویی وخرپای کمربندی معمولا به عنوان روشی موثر برای کنترل تغییرمکان های جانبی زیادسازه های بلند درطرح اولیه آنها استفاده میگردد.دراین تحقیق با ارایه روش پیشنهادی الحاق سیستم مهار بازویی وخرپای کمربندی به سازه اولیه بعنوان عامل افزایش دهنده سختی سازه،به بررسی عملکرد سازهبهسازی شده می پردازیم. باانتخاب 2 مدل 15 طبقه باسیستم قاب مهاربندی ساده،ابتدا طبقه بهینه جهت الحاق این سیستم به مدل اولیه تعیین میگردد وسپس با انجام تحلیل های دینامیکی خطی،استاتیکیغیرخطی به بررسی بهبود عملکرد لرزه ای مدل ها خواهیم پرداخت. نتایج حاصل ازتحلیل های انجام شده برروی مدل های قبل وبعد ازبهسازی نشان دهنده این مسیله می باشدکه دراثر الحاق سیستم مهار بازویی وخرپای کمربندی،مقادیر تغییرمکان جانبی ونسبی طبقات در تمامی مدلها کاهش می یابد،وضعیت مفاصل غیرخطی سازه بهبود یافته وباعث افزایش سطح عملکرد سازه وکاهشتغییرمکان مدلهای بهسازی شده میگردد.همچنین مدل های اولیه ای که دربرابر برخی از زلزله های تحلیل شده به مرحله تخریب رسیدند،باالحاق مهاربازویی وخرپای کمربندی دربرابر همان زلزله پایدار ماندند وتخریب نشدند.

Keywords:

ساختمان های فولادی , مهار بازویی و خرپای کمربندی , آیین نامه 2800 , ایتبس , تغییر مکان , طبقه بهینه , سختی طبقات /Drift