بررسی رفتار پیچشی اتصال تیر به ستون توسط نبشی فوقانی و تحتانی و مقایسه آن با نتایج مدل ریاضی اتصال گیردار پیچشی

اتصالات جزء مهمترین اجزاء در سازههای فولادی هستند که به لحاظ رفتار خمشی بسته به صلبیت اتصال، به محدودههای: مفصلی، نیمه گیردار و گیردار دستهبندی شدهاند. علاوه بر لنگرهای خمشی، گاهی اعضاء تحت لنگرهایپیچشی نیز قرار میگیرند. در زمینهی میزان تحمل لنگرهای پیچشی و تاثیر جزییات اتصال بر روی زاویه پیچش، تنشهای برشی و تنشهای خمشی در مقاطع اعضاء مطالعات زیادی انجام نشده و معمولا مطالعات بر روی مدلهایریاضی ایدهآل صورت پذیرفته است. در این پژوهش، اتصال مفصل خمشی نبشی فوقانی و تحتانی مورد بررسی عددی قرارگرفته و میزان تحمل لنگر پیچشی در محل تکیهگاه و زاویه پیچش در طول عضو موردتوسط نرمافزارAbaqusقرارگرفته و میزان تحمل لنگر پیچشی در محل تکیهگاه و زاویه پیچش در طول عضو مورد مطالعه قرارگرفته است. بر اساس تحقیق انجام شده جداولی تنظیم و بسته به نوع اتصال )انواع نبشیها فوقانی و تحتانی(، میزان صلبیت پیچشی تعیین و نتایج با مدل تحلیلی اتصال گیردار پیچشی مقایسه شده است. در این پژوهش نشان دادهشده است که اتصال نبشی فوقانی و تحتانی با درصد اختلاف قابل قبولی مانند مدل ریاضی اتصال گیردار پیچشی عمل میکند.

Keywords:

پیچش , نبشی جان , تابیدگی , اتصال مفصل پیچشی , روش اجزای محدود