محمد علی آبادی - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز
سارا دانشمند - استادیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز
معصومه زارع زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه شیراز

صنعت گردشگری با تاثیر بالقوه خود در اقتصاد هر کشور از جمله مقولههایی است که همیشه مورد توجه مسیولین امر بوده است. با گسترش شهرنشینی و سرعت تغییرات در شهرها قریب به چند دهه است که بافت تاریخی شهرهادچار دگرگونی شده و هماهنگی خود را با ساختار اصلی حرکتی شهر از دست داده اند. این امر خصوصا از بعد گردشگری فضاهای شهری و میراث تاریخی و فرهنگی، شهرها را تحث تاثیر قرار داده و باعث کاهش تعداد مراجعین و فراموشی تدریجی یادمانهای گذشته شهرها شده است. هدف این مقاله پیشنهاد راهکار مناسبی جهت طراحی مجموعه تفریحی گردشگری با رویکرد زمینهگرا در جوار سروکهنسال ابرکوه و بافت خاص پیرامونی است، که در آن پس از بیان مطالعات در حوزه باززندهسازی بافتهای تاریخی و تلاشهای انجام شده برای طراحی زمینهگرا به معرفی تیوری چیدمان فضا برای کمک به ارایه نتایج مطالعاتی دقیقترپرداخته می شود. پژوهش از نوع کاربردی توسعه ای و روش پژوهش، توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانهای، مراکز آمار و بررسیهای میدانی انجام شده است. در نتایج نهایی با تعیین عوامل تاثیرگذاردر طراحی زمینهگرا در بافت های تاریخی، راهکاری برای تبیین ضوابط طراحی زمینهگرا در بافتهای تاریخی فرهنگی شهرها پیشنهاد می شود. با کمک این معیارها و با توجه به میزان دسترسی و دید در مسیرهای موجود در بافت مجموعه، محلهای مناسب به منظور کاربریهای متعدد در طراحی معماری در نظر گرفته خواهدشد؛ در طراحیهایآینده با کمک استفاده از شاخصهای نرم افزارهای دیگر در این چارچوب میتوان دقت طراحی زمینهگرا را بالاتر برد.

گردشگری، تفرج پایدار، طراحی زمینه گرا، روش چیدمان فضا