یگانه عزیزی - دانشجوی کارشناسی معماری، موسسه آموزش عالی رسام، البرز
فاطمه مرتضایی منش - مدرس گروه معماری موسسه آموزش عالی رسام، البرز

معماری، آمیخته ای از هنر خلق فضا و فنآوری تولید آن است که محصول یک کار گروهی میباشد واز ترکیب دانش و معرفت متخصصین گوناگون به دست میآید. معمار با آشنایی از تخصص تکنولوژی، در این کار گروهی وظیفه هماهنگ کردن حوزههاى مختلف این دانشهای متفرق را تا امر اجرا به عهده دارد. به واقع دست یابی به ایده و آرمان مورد نظر یک معمار بدون اتکا به فنآوری مقدور نیست. رابطه انسان با تکنولوژی در گذشته و حال از مباحث عمدهای است که در این عرصه مطرح میباشد. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است کهچگونه تکنولوژی، انسان و بدنبال آن معماری را از گذشته تا به امروز تحت تاثیر قرار میدهد و اثرات این پیشرفت در زندگی کنونی چگونه نمایان میشود در این راستا سعی بر آن است که ضمن ارایه تعریف تکنولوژی، خصوصیات و ویژگیهای آن نیز ارایه شود. بر این اساس تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی میباشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانهای جمعآوری گردیده است. نتایج بدستآمده از این مطالعه نشان داد که در نظر برخی فلاسفه، تکنولوژی دارای ارزشی خنثی بوده وبسته به چگونگی استفاده از آن، دارای ارزشهای متفاوتی میباشد. به این معنی که این افراد برای تکنولوژی ارزش ماهوی قایل نبوده و صرفا عوامل فاعلی را در ارزشگذاری بر آثار تکنولوژی دخیل میدانند. در مقابل اینان، گروه دیگری قرار دارد که برای تکنولوژی ارزش ماهوی قایل بوده و برخی از عیوب و نارساییها را به ذات تکنولوژی نسبت میدهند. از سوی دیگرتکنولوژی مدرن در تمام ابعاد معماری، از تفکر گرفته تا فرآیند طراحی و ساخت و در نهایت در اثر نهایی حضور جدی دارد و آثار خود را در فضاها و اشکال معماری معاصر نمایان ساخته، اما از تاثیرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاری خنثی و بی اثر نگریسته شدهاست.

انسان، تکنولوژی، معماری، تکنولوژی مدرن، تکنولوژی سنتی، ارتباط