محمدرضا سجادی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
ایرج رسولان - استادیار و هیات علمی گروه عمران دانشگاه شهید چمران اهواز

پایداری سازه همیشه در طراحی پروژههای مهندسی عمران امری کلیدی بوده است. یکی از مکانیسم هایی که میتواند منجر به شکست سازه شود و در دهه اخیر توجه زیادی به آن شده است، تخریب پیشروندهسازهها میباشد؛ که در آن یک یا چند عضو سازه، ناگهان به علت ضربه یا حملات تروریستی و غیره دچار شکست شده و ساختمان به شکل پیشرونده دچار فروریزش میگردد. خرابی پیشرونده نتیجه شکست در یکبخش از سازه و گسترش خرابی به دیگر قسمتهای آن میباشد. خرابی نیز به معنای عدم توانایی یک یا چند عضو از یک مجموعه در تحمل بار میباشد. در این صورت بهتر است سازه توانایی تشکیل پل برای انتقال باردهانههای حساس را داشته باشد که همین امر ممکن است باعث شکست عضو دیگری شده و در نهایت به خرابی کل سازه منجر شود. در این تحقیق ابتدا ساختمان3و6و9 طبقه با سیستم قاب خمشی با استفاده ازنرم افزار مدل سازی و طراحی شده سپس همهی مدلها تحت بار انفجاری در فاصله معین از ساختمان طبق ضوابط مبحث 21 قرار میگیرد و دوباره مدل ها ارزیابی شده و نتایج حاصل از آن با مدلهای مربوط به طراحیلرزهای مقایسه می گردد. همچنین گسیختگی پیش رونده در سازهها با استفاده از روش حذف آنی ستونهای معین بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که برای تمامی سازههای مدل شده تغییر مکانهای گرهی در حالت حذف ستون گوشه نسبت به حالت حذف ستون میانی بیشتر بوده و احتمال فروریزش برای حالتهایحذف ستون با افزایش تعداد طبقات سازه افزایش مییابد

خرابی پیشرونده، زلزله، قاب خمشی بتنی، بار انفجاری