رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و حل مساله با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوره ی اول شهرستان بندرلنگه

پژوهش حاضربا هدف بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و حل مساله با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوره اول شهرستان بندرلنگه انجام شد. بدین منظور 216 دانش آموز دختر متوسطه دوره ی اول شهرستان بندرلنگه که در سال 93-94 مشغول به تحصیل بودند، از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (1990)، پرسش نامه خودکارآمدی شرر (1972)، پرسش نامه حل مساله هپنر و پترسن (1982) و معدل کل نوبت اول دانش آموزان نیز به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. جهت تحلیل فرضیات پژوهش نیز از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی با ابعاد حل مساله به صورت منفی و معنادار رابطه وجود دارد، و ا ز بین ابعاد حل مساله بعد کنترل با پیشرفت تحصیلی به صورت منفی و معنادار رابطه وجود دارد. همچنین ابعاد خودتنظیمی بعد فراشناختی و باورهای انگیزشی با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار، و بین کلیه ابعاد خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار نشان داد. همین طور مشاهده شد که از بین ابعاد حل مساله تنها بعد اعتماد به حل مسایل به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشد و هیچ یک از ابعاد حل مساله قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی نمی باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که هیچ یک از ابعاد یادگیری خودتنظیمی قادر به پیش بینی خودکارآمدی نمی باشند و از بین ابعاد یادگیری خودتنظیمی تنها بعد فراشناختی به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی می باشد.

Keywords:

یادگیری خودتنظیمی , حل مساله , خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی