بررسی ارتباط بین هوش معنوی، معنای زندگی و تاب آوری در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شیراز

مقدمه: در عصری کنونی عوامل آسیب زای گوناگون روانی و اجتماعی نظیر استرس، خشونت، مواد مخدر و مشروبات الکلی و مسایل اقتصادی منجر به توانکاه شدن زندگی شده است. بدیهی است که مواجه هی طولانی مدت افراد با موقعیت های تنشزا، میتواند منجر به بروز مشکلات روحی و روانی شود این در حالی است که تاب آوری به عنوان مولفه ای مطرح است که توانمندی فرد را در برقراری تعادل زیستی -روانی را در شرایط تنشزای محیطی میتواند تحت تاثیر قرار دهد. مساله اصلی در این تحقیق بررسی کردن ارتباط بین هوش معنوی و معنای زندگی با تابآوری در جامعه دانشجویان می باشد. روش: طرح تحقیق از نوع همبستگی بوده که هوش معنوی و معنای زندگی به عنوان متغیر پیشبین و تاب آوری به عنوان متغیر ملاک تعریف شده است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز که 100 نفر از آنها( 50 پسر و 50 دختر) به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS و برای تحلیل داده ها از روش های آماری همبستگی پیرسون و تی تست استفاده شد. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده در سطح 0,01 بین هر سه مولفه ی هوش معنوی و معنای زندگی، تاب آوری همبستگی مثبت معنیدار 0/001> pبود؛ بین تمامی زیر مقیاس های هوش معنوی از جمله تفکر وجودی نقادانه، معناسازی شخصی، آگاهی متعالی، گسترش خودآگاهی و سایر متغیرهای اصلی در سطح 0,01 همبستگی مثبت و معنیدار 0/001> p به دست آمد . نمرهی کلی هوش معنوی و تاب آوری با جنس همبستگی منفی و معنادار داشت؛ و از زیر مقیاس های هوش معنوی تفکر وجودی نقادانه، آگاهی متعالی و گسترش خودآگاهی هر سه با جنس همبستگی منفی معنادار داشتند. بین دو جنس ازلحاظ معنای زندگی و تاب آوری تفاوت معناداری یافت نشد ولی در مورد نمره ی کلی هوش معنوی و توسعه ی حالت آگاهی، بین دو جنس تفاوت معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: بین هوش معنوی، معنایابی و تاب آوری همبستگی مثبت معناداری وجود داشت و اغلب تحقیقات انجام شده در این زمینه با یافته ها بدست آمده در این تحقیق همسو بوده است.

Keywords:

تاب آوری , هوش معنوی , معنای زندگی , دانشجویان