مریم محمدی - دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، دانشکده علوم انسانی
رضوان پاکپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره دانشگاه الزهرا، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
الهه پاکپور - دانشجوی کارشناسی مشاوره دانشگاه تهران، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن و خانواده درمانی ساختاری بر کاهش اضطراب اجتماعی روی دانش آموزان دختر سوم دبیرستان انجام گرفت. روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه نمونه متشکل از 21 نوجوان دختر سوم دبیرستان ، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نوجوانان دارای اختلال اضطراب اجتماعی در سه گروه قرار داده شدند.به طوریکه 7 نفر از مبتلایان یاد شده به شکل تصادفی در گروه آزمایش اول و 7 نفر در گروه آزمایش دوم و 7 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش اول بر اساس الگوی هافمن(فردی) تحت درمان قرار گرفت و گروه آزمایش دوم بر اساس خانواده درمانی ساختاری تحت درمان واقع شد و گروه کنترل در انتظار ماند.ابزار های این پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی لیبوویتس(1LSAS )و مصاحبه بالینی ساختار یافته بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی 2( SCIA-IV) بود. از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)و همچنین از روش کوآریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که از بین دو رویکرد درمان شناختی رفتاری فردی و خانواده درمانی ساختاری، خانواده درمانی ساختاری در اثربخشی بر نشانه های اضطراب اجتماعی موثرتر از درمان شناختی رفتاری فردی است.

درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن، خانواده درمانی ساختاری، اختلال اضطراب اجتماعی