معنادرمانی با رویکرد اسلامی

یکی از موضوعاتی که در دهه های اخیر در حوزه فلسفه و روانشناسی مطرح شده است، مقوله ای به نام معنا درمانی است. نظریه ویکتور فرانکل که به نظریه معنا درمانی معروف است، اثربخشی ویژه ای در حوزه های نظری و کاربردی رواندرمانی داشته است. این نظریه در حال حاضر در عرصه های مختلف روانشناسی بالینی و توانبخشی، آموزش وپرورش، مشاوره اعتیاد، ازدواج و مراقبت از سلامتی کاربرد داشته و تدریس میشود. هدف از طرح این موضوع در این مقاله تطبیق مبانی این دیدگاه با پیام های فطری قرآن کریم است که به صورت مروری به تبیین این نظریه و انطباق آن با دیدگاه اسلامی پرداخته است. رویکرد ادیان توحیدی به ویژه اسلام در خصوص معنا و مفهوم زندگی بر مبنای فطرت آدمی قابل تبیین است. احساس تعلق داشتن به منجی والا، امیدواری به کمک و یاری خداوند در شرایط مشکل زای زندگی، برخورداری از حمایت های اجتماعی، حمایت روحانی و ... همگی از جمله منابعی هستند که افراد مذهبی با برخورداری از آنها می توانند در مواجهه با حوادث، فشار کمتری را تحمل کنند. ماهیت پژوهش که بین رشته ای است و از دو رشته معارف و علوم دینی و روانشناسی است که دو رشته غیر همجنس هستند باعث شده که ارتباط چندانی بین پژوهشگران این دو حوزه نباشد که خود دلیلی بر انجام پژوهش حاضر و پژوهش های مشابه است. براساس این که دین آرامش بخش است و ازآنجایی که مشکلات روانی باعث به هم ریختن افراد از نظر روحی و روانی میشود، با دین و از منظر معنادرمانی میتوان به این افراد کمک کرد.

Keywords:

معنادرمانی , رویکرد اسلامی , دین