عباس آینه چی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات زن و خانواده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین جنسیت و اضطراب آشکار و پنهان با تاکید بر نقش تعدیل کنندگی دلبستگی به خدا و پایگاه هویت من در دانشجویان دانشگاه قم انجام شد. روش: در یک بررسی توصیفی- تحلیلی، تعداد 370 نفر دانشجو( 190 پسر و 180 دختر) که به روش نمونه گیری طبقه ای از میان دانشجویان دانشگاه قم انتخاب شده بودند به آزمون گسترشیافته عینی پایگاه هویت من (EOM-EIS-2)، دلبستگی به خدا (ATG-37) و مقیاس اضطراب کتل پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که جنسیت پیشبینی کننده معناداری برای اضطراب نیست(p> .05)؛ اما هویت تحقق یافته، هویت بحران زده و دلبستگی به خدا به طور معناداری میتواند اضطراب را پیشبینی نماید.(p< .05 )اثر تعاملی جنسیت و هویت تحقق یافته و بحران زده برای اضطراب آشکار معنادار بوده(p< .05 )، ولی برای اضطراب پنهان معنادار نیست(p< .05 )اثر تعاملی جنسیت و دلبستگی به خدا نیز برای اضطراب معنادار نیست(p> .05) جنسیت همراه با هویت و دلبستگی به خدا مقدار اندکی به واریانس تبیین شده اضطراب آشکار و پنهان می افزاید که قابل توجه نیست. نتیجه گیری: ما نمیتوانیم اضطراب را به جنسیت نسبت دهیم؛ بلکه سازه های روانی - اجتماعی متعددی وجود دارند که میتوان بر اساس آنها اضطراب را پیشبینی نمود و در این پژوهش، نقش معنادار پایگاه هویت و دلبستگی به خدا در پیشبینی اضطراب مشخص شد.

جنسیت، اضطراب آشکار، اضطراب پنهان، دلبستگی به خدا، پایگاه هویت