پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس هوش عاطفی، منبع کنترل، انگیزه پیشرفت و تحصیلات والدین در دانش آموزان دختر

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس هوش عاطفی، منبع کنترل، انگیزه پیشرفت و تحصیلات والدین در دانش آموزان دختر می باشد. روش این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه های دوم و سوم متوسطه شهرستان خمین در سال تحصیلی .94-95 بودند.نمونه اماری بر حسب فرمول کوکران به تعداد 200 نفر به شیوه تصادفی خوشه اس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از:پرسشنامه هوش هیجانی برادبری-گریوز، پرسشنامه منبع کنترل راتر، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بود همچنین پرسش نامه مشخصات دموگرافیک که شامل سوالاتی از قبیل معدل سال تحصیلی قبل معدل امسال و میزان تحصیلات والدین بود را نیز تکمیل کردند.داده های حاصل با استفاده از رگرسیون چند متغییره تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد %56 درصد از تغییرات واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی با خود اگاهی، کنترل درونی و کنترل بیرونی قابل پیش بینی است. نتایج تحلیل رگرسیون در بررسی رابطه بین خرده مقیاس های هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی نشان داد %52 درصد از تغییرات واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی با خود اگاهی قابل پیش بینی است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون در بررسی رابطه بین منابع کنترل با پیشرفت تحصیلی نشان داد %23 درصد از تغییرات واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی با منبع کنترل درونی قابل پیش بینی است. نتایج آزمون اسپیرمن نشان داد بین میزان تحصیلات والدین با پیشرفت تحصیلی در سطح معنا داری(p0,00 =)رابطه مثبت با شدت (0,50) وجود دارد..

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , منبع کنترل , تحصیلات والدین , انگیزه پیشرفت , هوش عاطفی , دانش آموزان دختر