بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان مادران کودکان عقب مانده ذهنی شهر کرمانشاه

ولد و حضور کودکی با عقب ماندگی ذهنی در هر خانواده ای می تواند به مثابه رویدادی نامطلوب و مشکل زا موجب ایجادتنیدگی، سرخوردگی، افت سلامت روانی و ناامیدیدر والدین شود، با این وجود هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان در مادران دانش آموزان کودکان عقب مانده ذهنی شهر کرمانشاه است. این تحقیق از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل همه مادران کودکان عقب مانده ذهنیشهر کرمانشاه می باشد. نمونه شامل 36مادر کودک عقب مانده بود که با نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفیدر دو گروه آزمایش(18نفر) و کنترل(18نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 10جلسه آموزش های مهارت زندگی دریافت کردند درحالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. اطلاعات این پژوهش از طریق، پرسشنامه 28سوالی سلامت روان گلدبرگجمع آوری شد و به وسیله نرم افزار spss22تجزیه و تحلیل داده ها انجام شده است. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه هایپژوهش تحلیل کوواریانس چند متغیره بوده است و فرضیه ها در سطح 0.05آزمون شده اند. یافته های پژوهش نشان داد کهآموزش مهارت های زندگی، اثر معناداری بر افزایش سلامت روان مادران کودکان عقب مانده ذهنی در پس آزمون داشته است. بااستناد به داده های بدست آمده از این پژوهش می توان گفت که ارایه آموزش مهارت زندگی به مادران کودکان عقب مانده سببافزایش سلامت روانی آنها می شود است

Keywords:

مهارت های زندگی , سلامت روان , عقب مانده ذهنی , کودکان