تحلیل عددی میزان بهبود بستر روسازی با استفاده از الیاف ژیوتکستایل

افزایش فزاینده جمعیت و استفاده روزافزون از زیر ساختهای عمده مثل راه از یک سو و نیز منابع محدود مالیو محدودیت های اجرایی از دیگر سو باعث گردیده استفاده بیش از پیش تکنولوژی های روزآمد و شیوه های نوینساخت مورد توجه دست اندرکاران صنعت حمل و نقل قرار گیرد. استفاده از الیاف بافته شده صنعتی تحت عنوانژیوسنتتیک ها برای کاهش هزینه و افزایش بهره وری در صنعت رو به پیشرفت راه سازی یکی از این شیوه هاینوین می باشد که بعضا برگرفته از راهکارهای نه چندان جدید و حتی سنتی مثل استفاده از افزودنی هایی نظیرکاه برای تسلیح خاک به منظور پوشش ضعف خاک های نامناسب و بالابردن توان کششی و برشی آن می باشد. دراین مقاله سعی گردیده با مدلسازی لایه های روسازی یک جاده و بارگذاری با بار استاندارد و سپس تحلیل نتایجقبل و بعد از استفاده از ژیوتکستایل ها در حالت پلاستیک و تحکیم و مقایسه آن دریچه ای به میزان کارآیی اینتکنولوژی و اثرات مثبت آن در راهسازی از حیث تیوری بگشاییم.

Keywords:

ژیوتکستایل , بستر راه , المان محدود , plaxis