احسان فرزانه - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر
امیر کاووسی - دانشیارگروه راه و ترابری دانشگاه تربیت مدرس تهران

با توجه به افزایش ترافیک درجاده ها و نیاز به افزایش مقاومت مخلوط های آسفالتی در برابر خرابی های مختلف و به موازات آن کاهش هزینه های مربوط به تعمیر و نگهداری، ارایه راهکارهای مناسب اهمیت زیادی دارد. مخلوط های آسفالتی حاوی گوگرد پلیمری (گوگاس) در دماهای بالا دارای استحکام، مارشال، عمر خستگی و مقاومت در برابر شیارشدگی بالایی نسبت به مخلوط های شاهد هستند با این حال یکی از چالش های مهم مناطق پرباران و شرایط یخبندان، خرابی های زودرس عریان شدگی است. یکی از راه های کاهش پدیده ی عریان شدگی در مخلوط های آسفالتی، اصلاح خواص ماده چسبنده قیری با استفاده از افزودنی های ضد عریان شدگی است. در این پژوهش جهت اصلاح مخلوط های آسفالتی حاوی گوگاس و نانورس، پودر لاستیک و آهک هیدراته استفاده شد. در این پژوهش مخلوط های حاوی گوگاس با درصدهای 40، 30 و 50 درصد، با افزودنی های مختلف در درصدهای متفاوت با استفاده از آزمایش های مارشال (ASTM D1559) و مقاومت کششی غیر مستقیم (AASHTO T283) در حالت های خشک و اشباع در دو شرایط با آب و محلول آب و نمک، تحت یک و سه سیکل ذوب و بخ مقایسه و مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این ازمایش ها نسبت های مارشال (Q) و نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم (TSR) تعیین شدند. نتایج آزمایش ها نشان داد که در تمام حالات با تمامی افزودنی های آزمایش شده حساسیت رطوبتی مخلوط های گوگاسی اصلاح شده با افزودنی ها کمتر از مخلوط های حاوی گوگاس اصلاح نشده و مخلوط های شاهد است. اما بهترین نتایج بدست آمده مربوط به اصلاح مخلوط های آسفالتی گوگاسی با 15 و 20 درصد پودر لاستیک و 1/5 درصد نانورس می باشد. بهترین حالت برای کاهش حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی گوگاسی، استفاده از افزودنی پودر لاستیک است.

مخلوط های آسفالتی گرم، گوگرد پلیمری (گوگاس)، افزودنی های ضد عریان شدگی، مقاومت کششی غیرمستقیم