سجاد رضایی - عضو هیات علمی دانشگاه، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی پویش، قم
محمدکریم قاسم زاده - معاون اداره نگهداری راه ها، اداره کل راه و شهرسازی استان فارس، شیراز
بهروز دامیار - دانشجوی دکتری تخصصی مهندسی عمران- راه و ترابری، دانشگاه پیام نور، تهران

مخلوط آسفالتی گرم قادر است به طور متوسط 25 درصد منجر به کاهش مصرف سوخت و 30 درصد منجر به کاهش گازهای سمی و گلخانه ای بدون تغییر در عملکرد آن در مقایسه با مخلوط اسفالتی داغ گردد. اما باید به این نکته توجه داشت که ممکن است این میزان صرفه جویی به تنهایی برای توجیه هزینه های اولیه تولید اعم از تکنولوژی مورد استفاده برای تولید کف قیر و یا افزودنی های مورد نیاز کافی نباشد. لیکن با درنظر گیری صرفه جویی در هزینه های خارجی همچون میزان آلایندگی در کنار مواردی همچون امکان افزایش میزان تولید معمولا مخلوط آسفالتی گرم اقتصادی است. در بین تکنولوژی های مختلفی که در این پژوهش از مخلوط اسفالتی گرم مطرح گردید. با توجه به موارد فنی و اقتصادی، امکانات و شرایط ایران به ترتیب کاربرد آسفالت با انتشار گاز گلخانه ای کم، افزودنی زایکوترم و افزودنی پلی اتیلن بازیافتی توصیه می گردد. این پژوهش از آن جهت که برای اولین بار در ایران به ذکر جامع فناوری های مختلف تولید مخلوط آسفالتی گرم می پردازد از نوآوری برخوردار است.

مخلوط آسفالتی گرم، تکنولوژی تولید، اتلاف انرژی، آلایندگی