هادی گلشنی - فاغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری- دانشگاه فردوسی مشهد
منصور قلعه نوی - دانشیار، گروه عمران- دانشکده مهندسی- دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعلی صحاف - استادیار، گروه عمران- دانشکده مهندسی- دانشگاه فردوسی مشهد

روسازی آسفالتی با هدف تحمل بارها و ترافیک سنگین در ساخت راه ها بکار می رود. افزایش روزافزون بارهای محوری وترافیک سنگین وسایل نقلیه، منجر به وقوع خرابیهایی همچون شیارشدگی، خستگی، خرابی رطوبتی و... در روسازیمی شود که از این میان، شیارشدگی یکی از مهمترین خرابی ها در روسازی بخصوص در دمای بالا به شمار میرود که منجربه کاهش عمر سرویس دهی روسازی می شود. در سالهای اخیر تحقیقات بسیار زیادی در جهت بهبود مقاومت روسازیآسفالتی در برابر بارهای دینامیکی وسایل نقلیه انجام شده است. برای این هدف محققان، راه های مختلفی همچون تغییردانه بندی مصالح سنگی و افزودن مواد مختلف جهت اصلاح قیر و مخلوط های آسفالتی را بررسی کردند. یکی از این راه هابکاربردن مواد افزودنی در بهبود خصوصیات مخلوط های آسفالتی در برابر بارهای دینامیکی می باشد. هدف از این پژوهشبکاربردن میکروسیلیس در روسازی آسفالتی به منظور دستیابی به مخلوط آسفالتی با قدرت باربری بالا و مقاوم در برابرتغییر شکل های ماندگار می باشد. بدین منظور آزمایشات عملکردی قیر(درجه نفوذ، نقطه نرمی، کشش پذیری و کندروانیچرخشی) و مخلوط آسفالتی (بارگذاری محوری تکرارشونده) با درصدهای مختلف پودر میکروسیلیس صورت گرفت ومدلسازی با نتایج بدست آمده با نرمافزار جهت دستیابی به مدل پیش بینی خزش انجام شد. نتایج آزمایشات نشان داد کهکاربرد میکروسیلیس ویژگی های قیر خالص را بهبود بخشیده و حساسیت حرارتی قیر را کاهش میدهد و باعث افزایشمقاومت مخلوط آسفالتی در برابر بارهای وارده می شود.

مخلوط آسفالتی، آزمایشات عملکردی، شیارشدگی، میکرو سیلیس، مدلسازی