بررسی اثربخشی هوش معنوی بر کاهش آسیب های اجتماعی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و اسیب های اجتماعی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. که در آن هدف کشف رابطه بین متغیرها می باشد. به این منظور 830 نفر از دانش آموزان دبیرستان های بجنورد به شیوه ی نمونه گیری طبقه بندی تصادفی با استفاده از فرمول کوکران انتخاب گردید، داده های پژوهش بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران (1387) و پرسشنامه خودسنجی (اخنباخ 1991)، استفاده شد. نتایج با سطح معناداری 95 درصد نشان داد که آموزش خودآگاهی باعث کاهش میزان رفتارهای پرخطر در گروه ازمایش گردیده است. و چارچوب نظری این تحقیق، نظریه های ساترلند، هیرشی و کوهن می باشد. بر این اساس 6 فرضیه ساخته شد و ارتباط آنها با وندالیسم (خرابکاری) مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل دو متغیره داده ها نشان از معنادار بودن متغیرهای جنسیت، پیوند عاطفی و کینه توزی با متغیر وابسته (وندالیسم) داشت. اما رابطه ی متغیرهای درآمد خانواده، تحصیلات والدین و معاشرت با دوستان بزهکار با وندالیسم مورد تایید قرار نگرفت.

Keywords:

هوش معنوی , آسیب اجتماعی , دانش آموزان مقطع متوسطه