محمدرضا منظم اسماعیلپور - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی درمانی تهران
مهسا ناصرپور - کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران
حمیدرضا پورآقا شاه نشین - دانشجوی دکتری تخصصی مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: صدا یکی از عوامل جدانشدنی کلانشهرهای صنعتی می باشد که اثرات سوء آن بر سلامتی انسان بر کسی پوشیده نیست. بخشی از این صدای محیطی ناشی از صدای ترافیک است که عمدتا انرژی صوتی آن در فرکانس های پایین متمرکز است یکی از تدابیر اندیشیده شده جهت کاهش تراز آلودگی صوتی ناشی از صدای ترافیک شهری نصب موانع صوتی در حاشیه بزرگراه هاست که در این مقاله به بررسی میزان اثربخشی این موانع در کاهش بار آلودگی صوتی پرداخته شده است. روشها و وسایل: در این مطالعه به منظور بررسی اثربخشی موانع صوتی یک بزرگراه شمالی جنوبی در مرکز شهر تهران انتخاب شد و تراز صدای ناشی از تردد وسایل نقلیه موتوری در این بزرگراه در چهارده خط 56 ایستگاه اندازه گیری شد. اندازه گیری تراز صدای معادل سه دقیقه ای Leq3 min در هر ایستگاه در چهار فاصله 4، 10، 25 و 50 متری از لبه بزرگراه در ارتفاع 1/5 متری از سطح زمین و در دو مرحله قبل و بعد از نصب موانع صوتی صورت پذیرفت. کلیه اندازه گیری ها با استفاده از دستگاه صدا سنج 1358TES مجهز به فوم اسکزین و نصب شده بر روی سه پایه ثابت قابل تنظیم انجام شد. نتایج: نتایج بررسیها نشان داد که کاهش تراز صدای ناشی از ترافیک پس از نصب موانع صوتی در فواصل 4، 10، 25 و 50 متری از آن به ترتیب 15/6، 14/2، 12/8، 12/2 دسی بل بود. نتیجه گیری کلی: استفاده از موانع صوتی می تواند سهم به سزایی در کاهش بار آلودگی صوتی ناشی از ترافیک داشته باشد که البته با افزایش فاصله از موانع و دور شدن از ناحیه سایه صوتی ایجاد شده توسط آن، نقش مانع در کاهش تراز صدای ناشی از ترافیک کم رنگ تر می شود.

موانع صوتی، آلودگی صوتی، ترافیک، کاهش صدا