پروین نصیری - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمدرضا منظم اسماعیل پور - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران
کمال اعظم - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی تهران
کریم جباری - کارشناسی ارشد بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه : یکی از عوامل زیان آور موثر بر سلامت کارگران ، صدای محیط هایکاری می باشد که از خطرات مهم شغلی محسوب می شود . این مطالعه با هدف بررسی ارتباط مواجهه صوتی مشاغل خدماتی و کاهش شنوایی ناشی از آن در صنایع کوچک شهرستان دماوند انجام شد. روش بررسی : مطالعه حاضر از نوع موردی و به روش مقطعی در 90 کارگاه خدماتی محدوده تحت پوشش شبکه بهداشت دماوند اجرا گردید ، به منظور تعیین تراز مواجهه صوتی، از دستگاه صدا سنج B&K2250 ، تراز فشار صوت بر حسب dBA طبق استاندارد ISO 9612:2009 برایگروه های مختلف شغلی اندازه گیری گردید. و آزمون شنوایی سنجی توسط دستگاه ادیومتری مدل MEVOX SA-900 به انجام رسید. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار 16 SPSS و آزمونهای آماری رگرسیون خطی و تی تست تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج اندازه گیری تراز فشار صوت نشان داد که بیشترین تراز معادل مواجهه 8 ساعته به ترتیب مربوط به شغل صافکاری با 89.2 دسی بل A ،ریخته گری با 88.8 دسی بل A، آلومینیوم سازی با 86.32 دسی بل A می باشد. نتایج مربوط به آستانه شنوایی شاغلین بررسی شده در بین گروههای شغلی نشاندهنده بیشترین افت شنوایی گوش راست به ترتیب مربوط به شغل صافکاری، آلومنیوم سازی و نجاری می باشد و بیشترین افت شنوایی گوش چپ مربوط به شغل نجاری ، آلومنیوم سازی و صافکاری می باشد. نتیجه گیری : تراز معادل مواجهه 8 ساعته به عنوان مهمترین عامل و سابقه کار بعنوان عامل بعدی موثر در میزان افت شنوایی شاغلین می باشند، همچنین ضریب همبستگی پیرسون بین تراز معادل مواجهه و سابقه کار و افت شنوایی شاغلین بررسی شد که می توان پیشرفت افت شنوایی را با افزایش سابقه کار انتظار داشت. لزوم کنترل مواجهه و کنترل صدای محیط کار برای کاهش روند افت شنوایی کارگران ضروری است.

صدا،تراز معادل مواجهه،کاهش شنوایی