نرگس رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
امیر خسرانی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
حمیدرضا رودی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
حمیدرضا رودی - استادیار، دانشکده فناوری های نوین، دانشگاه شهید بهشتی

در این تحقیق اثر pH بر نحوه جذب کایتوزان و کایتوزان- نانوسیلیکا بر روی الیاف سلولزی مورد ارزیابی قرار گرفت. نحوه جذب پلی-الکترولیت ها و از جمله کایتوزان بر روی الیاف سلولزی از لارامترهای مهم عملکرد آنها به عنوان افزودنی کمک ماندگاری جهت حفظذرات نرمه در شبکه الیاف می باشد. لذا به این منظور میزان 1% کایتوزان و % 1 نانوسیلیکا (هردو بر اساس وزن خشک خمیر کاغذ) در سه سطح pH به سوسپانسیون الیاف در دستگاهDDJ اضافه گردید. نتایج نشان داد که افزودن کایتوزان در همه سطوح pH موجبافزایش ماندگاری نرمه نسبت به تیمار شاهد گشته است. همچنین سیستم کایتوزان نانوسیلیکا در سطوح قلیایی و اسیدی موجب بهبود میزان ماندگاری نرمه نسبت به تیمار شاهد و کایتوزان گردید. بیشترین میزان ماندگاری در این تحقیق، در تیمار کایتوزان- نانوسیلیکا در pHقلیایی مشاهده شد. به نظر می رسد که سیستم کایتوزان نانوسیلیکا دارای تاثیر قابل ملاحظه ای بر میزان ماندگاری نرمه ها می باشد. برهمین اساس، کایتوزان در pH قلیایی دارای اثر بهتری بر عملکرد نانوسیلیکا در سیستم کاغذسازی بود و میزان ماندگاری نرمه ها را در سیستم آبسفید افزایش داد که درنتیجه این عمل مانع از خروج مقادیر بیشتر نرمه همراه با آب سفید و ذرات جامد معلق گشته است.

کایتوزان، ذرات معلق، ماندگاری، کاغذسازی، اثر pH