مریم قربان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد تولیدات گیاهی، دانشگاه تربتحیدریه
احمد احمدیان - عضو هیات علمی پژوهشکده زعفران، دانشگاه تربتحیدریه
ایمان یوسفی جوان - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تربت حیدریه

شوری پس از خشکی از مهمترین ومتداول ترین تنش های محیطی در سطح جهان از جمله ایران محسوب می شود. کشور ما به دلیل تکیه بررکشاورزی فاریاب برای تولید محصولات کشاورزی، به شدت در معرض شور شدن اراضی قرار دارد. شوری عموما اثر قابل توجهی رویصفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و آناتومیک اکثر گیاهان گذاشته و بر رشد و نمو، بقا و تولیدات گیاهی اثر منفی می گذاردو اجزای عملکرد را بسته به اینکه تنش در چه زمانی بر گیاه وارد شده باشد، تحت تاثیر قرار می دهد. در سال های اخیر قابلیت سالیسیلیک -اسید در ایجاد اثر محافظتی در گیاهان تحت تنش های غیرزنده مورد بررسی قرارگرفته است. سالیسیلیک اسید یک هورمون گیاهی با ماهیتفنولی است که در گیاهان در مقادیر کم وجوددارد، این ماده همانند یک آنتی اکسیدان غیر آنزیمی نقش مهمی را در تنظیم فرآیندهایفیزیولوژیکی در گیاه ایفا می کند و همچنین در میزان جذب یون ها و انتقال آنها در گیاهان نقش دارد. با توجه به معضل شوری آب و خاکدر کشور، یافتن راهکارهایی که بتواند با هزینه کم و کارایی بالا به تولید اقتصادی محصولات کشاورزی در این شرایط کمک کند، امریضروری به نظرمی رسد. از این رو در این نوشتار به بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر سالیسیلیک اسید در ایجاد مقاومت به شوریدر گیاهان پرداخته شده است.

شوری، سالیسیلیک اسید، تنش های محیطی