ارزیابی ارگونومیکی ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی به روش شاخص کلیدی در کارگران ساختمانی

زمینه و هدف : ساخت وساز و کارهای ساختمانی، از مشاغل دارای ریسک بالا می باشد. ریسک موجود، نه تنها ایمنی فردرا به خطر می اندازد بلکه به لحاظ سامت هم تاثیر گذار است. بیشتر فعالیت کارگران ساختمانی نیاز به توان جسمانی بالایی داشته و معمولا اکثر وضعیت های کاری آن ها در پوسچر نامطلوب انجام می شود که می تواند در درازمدت باعثاختالات اسکلتی عضلانی افراد می گردد بنابراین هدف از این مطالعه، ارزیابی ارگونومیکی ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی به روش شاخص کلیدی در کارگران ساختمانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی –تحلیلی و مقطعی در بین 150 از کارگران ساختمانی که وظیفه انجام کارهایدستی، برداشتن، نگه داشتن، حمل بار، هل دادن و کشیدن بار را برعهده داشتند انجام گرفت. این مطالعه به روش تصادفی ساده و با مراجعه حضوری، میزان شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک ) Nordic ( و همچنینوضعیت های کاری نیز توسط روش شاخص کلیدی انجام گرفت. داده ها به نرم افزار آماری SPSS ورژن 19 منتقل و تجزیه و تحلیل انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سنی کارگران 29.28 ± 6.329 سال، میانگین سابقه کاری 4.91 ± 5.574 سال و میانگینمدت زمان انجام کار 6.34 ± 1.16 ساعت بود. امتیاز مربوط به پوسچر کاری کارگران حداقل 18 ، حداکثر 64 و میانگین امتیاز نهایی 40.59 ± 11.941 بود. همچنین ارتباط بین امتیاز نهایی با سن و سابقه کار تفاوت معناداری دیده نشد ولی با مدتزمان انجام کار و نوع وظیفه کاری تفاوت معنادار دیده شد. میزان شیوع اختالات اسکلتی – عضلانی در نواحی مختلف بدن در طی 12 ماه گذشته در ناحیه گردن % 14 ، شانه راست % 5.3 ، شانه چپ % 3.3 ، هر دو شانه % 3.3 ، آرنج راست % 2.7 ،آرنج چپ % 2.7،4.7 ، مچ دست راست % 4، مچ دست چپ % 4، هر دو مچ % 8، پشت % 22.7 ، کمر % 40 ، باسن-ران % 9.3 ، زانو % 25.3 و پا و قوزک پا % 25.3 بود. نتیجه گیری: شیوع اختالات اسکلتی عضلانی در کارگران ساختمان سازی بالا می باشد و باید اقدامات مناسب در جهتکاهش اختالات اسکلتی عضلانی در این کارگران انجام بگیرد همچنین نیاز است که شرایط کاری کارگران ساختمانی بازنگری و طراحی دوباره انجام گیرد و آموزش های لازم در خصوص پوسچر آن ها در زمان انجام کار به آن ها داده شود.

Keywords:

ارزیابی ارگونومیکی , اختلالات اسکلتی عضلانی , روش شاخص کلیدی