محسن صادقی یارندی - دانشجوی کارشناسی مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، مرکز تحقیقات سلامت کار
علیرضا کوهپایی - دانشیار، مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، مرکز تحقیقات سلامت کار
شهرام ارسنگ - مربی، آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم
علی ابراهیمی - مربی، مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، مرکز تحقیقات سلامت کار

زمینه و هدف: اختالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار یکی از بزرگترین معضلات بهداشت حرفه ای در کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت بوده و از جمله مهمترین مسایلی است که ارگونومیست ها در سراسر جهان با آن روبرو هستند. یکی از مشاغلی که میزان بروز این نوع اختلالات در آن بالاست، شغل آرایشگری می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارگونومیکیوضعیت های انجام کار و فعالیت فیزیکی و ارتباط آن ها با اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین آرایشگران مرد شهر کرج در سال 1395 انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، تعداد 80 نفر از آرایشگران شهر کرج به صورت سرشماریانتخاب شده و وضعیت انجام کار آنها با استفاده از روش ارزیابی سریع تمام بدن مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و فعالیت فیزیکی نیز به ترتیب از پرسش نامه های معتبر نوردیک و فعالیت فیزیکی بکاستفاده گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS ویراست 20 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون های آماری شاپیرو - ویلک، تی مستقل و من ویتنی و آزمون تحلیل واریانس و کای دو استفاده گردید.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه 1/ 6± 71 / 36 بود. شیوع ناراحتی در قسمت شانه و کمر دارای بیشترین مقدار و برابر با 95 % بدست آمد. با توجه به نتایج ارزیابی های پوسچر انجام شده مشخص گردید که 3/ 71 درصد از افراد در سطح ریسک متوسط قرار دارند. بین میزان فعالیت فیزیکی فرد و شیوع اختالات در ناحیه زانو، مچ دست،کمر، آرنج و باسن/ران ارتباط معنا داری مشاهده گردید ) 05 / .)P> 0 نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در اندام های فوقانی آرایشگران بالا بوده و افرادی کهمیزان فعالیت فیزیکی بالاتری دارند، دارای مقادیر کمتری از این اختلالات می باشند. بر این مبنا و با توجه به مواجهه این افراد با حجم بالایی از ریسک فاکتورهای ارگونومیکی، انجام اقدامات اصلاحی شامل اصاح صندلی و تجهیزات، آموزش و انجام ورزش منظم ضروری می باشد

روش ربا، فعالیت فیزیکی، آرایشگران، اختلالات اسکلتی- عضلانی