اصول ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد در مراکز تولیدی، تحقیقاتی وآزمایشگاه ها

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,124

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC10_146

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1396

Abstract:

زمینه و هدف: فناوری نانو از فناوری های به روز دنیا می باشد که با سرعت فزاینده ای در حال رشد می باشد. نانومواد در حالص حاضر به صورت صنعتی تولید شده و در صنایع مختلف، مراکز تحقیقاتی و آزمایشگاهی استفاده می گردند و احتمال مواجهه با آنها وجود دارد. با توجه به نوظهور بودن فناوری نانو آگاهی از اصول ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد دربین کارکنان، محققین و دانشجویان محدود می باشد. این مطالعه با هدف تهیه دستورالعمل جامع و کاربردی اصول ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد در مراکز تولیدی، تحقیقاتی و آزمایشگاهها انجام شده است.مواد و روش ها: به منظور جمع آوری اطلاعات در زمینه اصول ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد، دستورالعمل های ایمنی و بهداشت سازمانهای معتبر بین المللی، کتابها و مقالات در زمینه ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد در مراکز تولیدی، تحقیقاتی و آزمایشگاهها مطالعه گردید و دستورالعمل جامع، به روز و کاربردی در زمینه ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد تهیه گردید.یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه منابع موجود نشان داد که در حال حاضر اطلاعات محدودی در مورد سمیت و استاندارد های مواجهه با نانوذرات موجود می باشد. روش های کنترل مهندسی از قبیل طراحی ایمن، حذف و جایگزینی و محصورسازی مهمترین راهکار برای کنترل مواجهه با نانوذرات می باشد. روش های کنترل اجرایی واستفاده از وسایل حفاظت فردی ازاولویت های بعد کنترل مواجهه با نانوذرات می باشد. بهترین روش برای اطفاء حریق ناشی از نانو ذرات استفاده از آب میباشد، به جزء نانودرات فلزی که باید از دی اکسید کربن برای اطفاء حریق استفاده گردد. مناسب ترین روش مدیریت ریخت پاش نانو مواد در مراکز تحقیقاتی و آزمایشگاهی نیز توضیح داده شده است. نتیجه گیری: با توجه به مواجهه با نانوذزات در بخش های مختلف، در دسترس بودن اصول ایمنی و بهداشت کار با نانو مواد و آموزش این اصول برای کارکنان و محققین در مراکز تولیدی تحقیقاتی و آزمایشگاهها ضروری می باشد.

Authors

فاطمه ملک پور

دانشجوی دکتری آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

یوسف محمدیان

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده بهداشت، تهران، ایران