بررسی ارتباط بین نوبت کاری و فرسودگی شغلی در پرستاران یک بیمارستان آموزشی شهر اهواز در سال1394

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی با خستگی جسمی و عاطفی، مسخ شخصیت،کاهش عملکرد شخصی، احساس عدم موفقیت و نگرش منفی به شغل متجلی می شود. اکثر پرستاران موسسات و مراکز بهداشتی به طور معمول بصورت شیفتی مشغول فعالیت هستند لذا هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین نوبت کاری و فرسودگی شغلی در بخش های مختلف یکبیمارستان آموزشی شهر اهواز در سال 1394 بوده است. مواد و روش ها : این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و 180 نفر از پرستاران شیفتی یکی از بیمارستان های آموزشی اهواز را مورد بررسی قرار داده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مسلش و جکسون صورتگرفت. در نهایت آنالیز داده ها به وسیله ی نرم افزار SPSS18 انجام شد. یافته ها: ارتباط میان اثر نوبت کاری بر روی بعد شخصیت معنی دار مشاهده شد ) 007 / P-value -0 ( و فرسودگی شغلیبه ترتیب در 92.8 % ، 90.6 % و 77.2 % پرستاران نوبتکار سبب مسخ شخصیت،کاهش احساس کفایت و خستگی هیجانی شده است. بیشترین امتیاز های فرسودگی شغلی مربوط به بعد مسخ شخصیت در پرستاران بخش های داخلی، ویژه، تشخیصی و جراحی بوده است. همچنین اثر نوبت کاری بر روی فقدان موفقیت در کارها در نهایت معنی دارمشاهده گردید ) 001 / 0= .)P-value نتیجه گیری :با توجه به سطوح بالای برخی از متغیرهای فرسودگی شغلی می توان بیان داشت که نوبت کاری به دلیل تغییر چرخه خواب و بیداری، باعث ایجاد نوعی فشار روانی می گردد لذا مدیران بیمارستان ها می بایست راهکارهایی را برای بهبود شرایط پرستاران نوبتکار در برنامه های خود در نظر بگیرند.

Keywords:

نوبت کاری , فرسودگی شغلی , پرسشنامه مسلش