امیر سلیمانی
احمد فخار

سیستم های گرمایشی و سرمایشی، بزرگ ترین مصرف کنندگان انرژی در ساختمان به شمار می روند. مقدار بسیار قابل ملاحظه ای از انرژی به گرمایش و سرمایش اختصاص دارد. میزان انرژی مصرفی در خصوص تامین آب گرم بهداشتی نیز در حدود 16 درصد است که می توان به تقریب دریافت که حدود 57 درصد انرژی صرف تامین شرایط آسایش حرارتی و برودتی یک ساختمان می شود. این در حالی است که در کشورهای توسعه یافته، تخمین دقیق بارهای حرارتی و برودتی، استفاده از سیستم های با راندمان بالا، به کارگیری انواع ابزارهای کنترل کننده میزان مصرف انرژی و در نهایت استفاده از انواع تجهیزات و مصالح کاهنده مصرف انرژی، امرزی متداول و اجباری است. متاسفانه در ایران، نه تنها در تعیین بارهای گرمایشی و سرمایشی ساختمان ها دقت نمی شود، بلکه پایین بودن راندمان تجهیزات تاسیسات ساختمانی، بکار نگرفتن وسایل کنترل کننده و همچنین استفاده نکردن از کاهنده های مصرف انرژی مزید برعلت شده و بررسی های حاکی از بالا بودن انرژی مصرفی در خصوص گرمایش، سرمایش و تامین آب گرم بهداشتی نسبت به کشورهای پیشرفته دارد، به گونه ای که میزان مصرف انرژی در ساختمان، 40 درصد انرژی کشور را به خود اختصاص می دهد. آنچه در این مقاله مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است، معرفی روش هایی است که با اعمال آنها، راندمان و کارایی این سیستم ها افزایش پیدا می کند.

گرمایش، سرمایش، راندمان، میزان مصرف انرژی