غلامحسین صفری - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تبریز
معصومه ابراهیمی - کارشناسی ارشد گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تبریز
محمد حسینی - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز

دسترسی به آب شرب و بهداشتی یکی از شاخص های مهم و ضروری توسعه شهرنش ینی و رفاه اجتماعی است. محدودیت منابع آب قابل شرب کشور سبب می شود که تامین این نیاز در اغلب شهرها به سهولت صورت نگرفته و به تدریج این امر به دغدغه مسیولین ذیربط محلی و ملی تبد یل می شود ولی بهر حال تحت شرا یط خاص اجتماعی- سیاسی هر منطقه و اغلب با صرف هزینه های سنگین این امر مهم صورت گرفته و آب شرب برای شهرها تامین می شود. بروز بحران های شدیدتر برای شهرهای با تراکم زیاد جمعیت محتمل تر است و چاره جویی سریعتر را می طلبد. یکی از راه حل های برخورد با بحران، اختصاص تمام یا بخشی از مصارف غیر شرب شره ی به منابع آبی با کیفیت نازلتر و به بیان دیگر آب های دست دوم می باشد، که قابل دسترس ترین این آب ها می تواند همان پساب های شهری مزبور باشند. مصارف غیر شرب در شهرها شامل آبیاری فضا ی سبز، فلاش تانک ها، مصارف تجاری، صنعتی، اطفای حریق و مصارف تفریحی و ... است که اساسا به آب دست اول نیازی ندارند و با مجزا کردن از مصارف شرب، صرفه جویی چشم گیری در مصرف آب های دست اول بوجود خواهد آمد. در ا ی ن مقاله انوا ع مصارف غیر شرب شهری به اختصار مورد بحث قرار گرفته است.

استفاده مجدد، فاضلاب، بحران آب، مصارف غیرشرب شهری، آب های دست دوم