محمدمهدی فخرایی - دانشجوی سال آخر دکتری رشته بیوتکنولوژی و ژنتیک مولکولی محصولات باغبانی، گروه علوم باغبانی، دانشگاه تبریز
امید وصال - مسیول امور قراردادها و برآورد و کنترل پروژه سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری شیراز
مریم بادرام - کارشناسی براورد سازمانی سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری شیراز
ندا صفایی - کارشناسی براورد سازمانی سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری شیراز

امروزه یکی از بحرانیترین مسایل پیش روی طراحان و برنامه ریزان توسعه فضاهای سبز در شهرها، وضعیت منابع آب موجود میباشد. در سالهای اخیر کاهش نزولات جوی و بروز پدیده خشکسالی در اکثر مناطق کشور به چالش قابل توجهی تبدیل شده و از این رو بیش تر از گذشته، نگرش ایجاد الگوی کشت پایدار در فضاهای سبز شهری را مورد توجه دست اندرکاران امر قرار داده است. آنچه که مسلم است باید دانش طراحی منظر و فضای سبز در شهرها به سمتی پیش برود که با حداقل مصرف آب، حداکثر میزان فضای سبز را ایجاد نماید. بنابراین مفهومی از طراحی منظر سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک تحت عنوان رویکرد خشک منظر پردازی یا زری اسکیپینگ میتواند بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط میتواند مصرف آب را تا 50 درصد کاهش دهد. اصل سوم خشک منظر پردازی (گزینش گیاهان با نیاز آبی کمتر مخصوصا گیاهان بومی) بهمعنی استفاده از گیاهان با نیاز آبی کم به طوری که اصول منظر پردازی مثل رنگ، بافت، وحدت، تعادل، تسلسل، تنوع، قرینه، هارمونی، جذابیت به منظور القای زیبایی و ..... رعایت شود و به طور عمدهای از گیاهان بومی که با شرایط منطقه سازگار هستند و نیازهای اکولوژیک و آبی و تغذیهای کمی دارند استفاده شود. این نوع منظر پردازی جهت مناطق دارای آب و هوای خشک و بیابانی هستند بسیار پرکاربرد هست، چرا که می- توان در این روش با کمک گیاهانی که به تیمار و آبیاری کمتری نیاز دارند و با صرف زمان و هزینه کمتر، فضای سبزی مناسبی را برای قسمتهای وسیعی از شهرهای کشور ایجاد نمود.

خشک منظر پردازی، گیاهان بومی، تنش خشکی، کاهش میزان آبیاری، باغ ایرانی