تبیین جایگاه اخلاق حرفه ای در تدریس دروس معارف اسلامی دانشگاهها

آموزش عالی نظامی حرفهای است و استادان دانشگاه به عنوان افرادی که مسیولیت تعلیم و تربیت دانشجویان را بر عهده دارد باید از اصول اخلاق حرفهای معلمی آگاهی داشته و به آن پایبند باشند. تدریس بخش تنومند و مهمی از فرآیند تعلیم و تربیت است که علاوه بر نیاز به مهارت در اجرای روشهای مناسب، نیازمند ملاحظات اخلاقی خاص حرفه تدریس است. در این میان آموزشهای دینی به دلیل ویژگیهای خاص محتوایی و تمایز آن با سایر دروس مانند ریاضی، فیزیک، بیولوژی و ...، اقتضایات ویژهای دارد. در واقع در تدریس دروس دینی میتوان میان دو اصصلاح دیندهی و دینیابی تفاوت قایل شد. بنابراین شناسایی مولفههای اخلاق حرفهای در تدریس دروس معارف اسلامی، از آن جهت که آنها نقش غیر قابل انکاری در ارزیابی و پویایی برنامه ها و رسالت آموزش عالی به ویژه در تربیت دینی خواهد داشت. توجه و اهمیت تدوین استاندارد ها و آین نامه های اخلاقی توسط متولیان آموزش عالی در حوزه دینی، آگاه سازی استادان معارف اسلامی از چهارچوب های اخلاقی خود و در نهایت اعمال نظر همه ذی نفعان، ذی ربطان و ذی طلاحان نظام آموزش عالی در تدوین منشور اخلاق حرفه ای تدریس استادان دروس تربیت دینی می تواند در شناسایی یک چهارچوب مفهومی بهتر اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان دینی موثرتر و مفید تر باشد تا در نهایت اهداف تربیت دینی در دانشگاه و آموزش عالی محقق شود.

Keywords:

تدریس , اخلاق حرفه ای , استادان , معارف اسلامی