فتانه صادقی - دانشجوی سازههای آبی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه بیرجند
یوسف رمضانی - استادیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه بیرجند
حسین خزیمه نژاد - استادیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه بیرجند

آبشستگی تکیهگاه پل میتواند عامل اصلی شکست پل و در نتیجه افزایش هزینه تعمیرات و کاهش دسترسی به راهها شود. بنابراین اهمیت مطالعه در مورد پیشبینی آبشستگی در تکیهگاه پلها و راههای کاهش آن به خوبی روشن است. هدف این تحقیق بررسی اثر نسبت استغراق دیوار موازی بر توپوگرافی آبشستگی پیرامون تکیهگاه پل با دیواره عمودی میباشد. آزمایشها در ارتفاعهای مختلف دیوار موازی و در شرایط آب زلال انجام گرفت. در تمامی آزمایشها، طول تکیهگاه 8سانتیمتر و عمق آب 16 سانتیمتر بود. دیوار موازی با طول 8 سانتیمتر (برابر طول تکیهگاه) و ارتفاعهای 4 ،8 ،12 و 16سانتیمتر از سطح رسوب (نسبت استغراق 25 ،50 ،75 و 100 درصد، بر اساس نسبتی از عمق آب) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که با استفاده از دیوار موازی، آبشستگی در ناحیه دماغه بالادست تکیهگاه (به عنوان نقطه بحرانی آبشستگی) کاهش مییابد. دیوار موازی میتواند با تغییر الگوی جریان پیرامون تکیهگاه پل، حداکثر عمق آبشستگی را از دماغه بالادست تکیهگاه دور کرده و با عمق کمتری به پای دیوار موازی منتقل کند. بطور کلی کاهش نسبت استغراق دیوار موازی نیز باعث بهبود عملکرد دیوار موازی در کاهش حداکثر عمق آبشستگی پیرامون تکیهگاه و کاهش عمق آبشستگی پای دیوار موازی میشود. با توجه به نتایج تحقیق، استفاده از دیوار موازی در نسبت استغراق 25 درصد بهترین عملکرد را داشته است.

آبشستگی، شکست پل، دیوار موازی، نسبت استغراق، آب زلال