بهنام رجبی فر - استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد واحد قایمشهر
رویا یاری ساروکلایی - دانشجو معماری دانشگاه آزاد واحد ساری
یاسمن یونسی کوتنایی - دانشجو معماری دانشگاه آزاد واحد ساری

آفرینش معماری همواره با دو مقوله اساسی سر و کار داشته است: فرم و فضا. خلق فرم از اهمیتی بسیار برخوردار است، زیرا معمار در آفرینش فضا آنچه را می خواهد بگوید، با استفاده از فرم ها ابزار می کند. عنصر فرم و فضا همراه یکدیگر واقعیت معماری را تشکیل می دهند. . وقتی فضا توسط عناصر تشکیل دهنده فرم شروع به حبس شدن، محصور شدن، شکل گرفتن و سازماندهی شدن می کند، معماری بوجود می آید. قرارگیری یک فرم در کنار فرم دیگر تاثیرات مختلفی بر روی احساسات انسان می گذارد. و بیشترین نمود این تاثیرگذاری، در مجتمع های مسکونی مشاهده می شود؛ که می توان به احساس یکنواختی، خستگی، بعضی مواقع آرامش و در بعضی مواقع شعف و هیجان اشاره کرد. از این رو نحوه قرارگیری فرم ها و کمپوزیسون آن با فضای سبز در مجتمع های مسکونی از اهمیت بالایی برخوردار است.در این مقاله سعی شده است، با بررسی و مطالع منابع موجود و تحقیقات میدانی در مجتمع مورد مطالع با پرسش های بنیادین در این حوزه پاسخ داده شود که: آگاهی از شناخت فرم و عملکرد آن در فضا چگونه می تواند بر تعادل زیستی و توازن دیداری ساکنین مجتمع های مسکونی کمک کند؛ این امر مستلزم توجه به اصول طراحی اجتماعی و ملاحظات ساکنین مجتمع، حومه و اهداف طراحان می باشد.

فرم، فضا، طراحی معماری، مجتمع مسکونی