امکان سنجی پرعیارسازی ثقلی زیرکن اسکله میامی ساحل دریای عمان جهت تهیه ماده اولیه آلیاژ زیرکالوی غلاف سوخت هسته ای

کاربردهای متنوع زیرکن در صنعت، خصوصا در صنایع هسته ای و تهیه غلاف سوخت، باعث شده تا امروزه این کانی مورد توجه ویژهای جهت فرآوری قرار گیرد. در این راستا ایران نیز گامهای نخستین خود را جهت فرآوری زیرکن برداشته است که بخشی از آن، پرعیارسازی زیرکن ساحل اسکله میامی (از نواحی ساحلی دریای عمان) می باشد. روش های پرعیارسازی ثقلی از جمله روش های ارزان و کاربردی در جدایش کانیهای با وزن مخصوص بالا از کانیهای سبک می باشند. با توجه به معیار جدایش 2/24 زیرکن نسبت به کوارتز (طبق قانون تاگارت) و سابقه استفاده از دستگاههای جداکننده ثقلی در کانه آرایی کانیهای سنگین، مارپیچ و میز لرزان جهت جدایش ثقلی استفاده شده است. پس از نمونه برداری، تهیه نمونه معرف، همگن سازی، دانه بندی، عیارسنجی، مطالعات میکروسکوپی و تعیین درجه آزادی، نتایج حاصل جهت طراحی فرایند جدایش بکار گرفته شد. نمونه های ساحلی بطور متوسط دارای عیار ZrO2 5/9%و شامل کانی هایی نظیر زیرکن، تیتان ایلمنیت، منیتیت، مونازیت، کرومیت و کوارتز می باشند که بیش از 80% کانی های سنگین موجود، بطور طبیعی آزاد شده اند. پس از انجام آزمایشات، کنسانتره فرایند جداسازی ثقلی دارای عیار 15/2% و بازیابی کلی 98/31% است که این میزان، برای خوراک تجهیزات فرآوری با روش های دیگر نظیر جدایش مغناطیسی و الکترواستاتیکی بسیار مناسب میباشد

Keywords:

کانی های سنگین , زیرکن , جدایش ثقلی , مارپیچ , میز لرزان , میامی