باغ ایرانی تمثیلی از بهشت در نگارگری دوره صفوی

باغ های مصفا، درخت ها، جویبارها و چشمه سارها، از دیرباز مورد دلبستگی ما ایرانیان که محیط زندگی مان خشک و نسبتا کویری می باشد، بوده است. مردم این سرزمین همواره ب طبیعت و گل و سبزه عشق ورزیده اند. هنرمند مسلمان ایرانی همواره سعی دارد به کیفیاتی چون آرامش،صفا،هماهنگی و تعادل که از ویژگی های ذاتی دین اسلام است،دست یابد وچه مکانی مناسب تر از باغ می توان یافت برای تجلی و یادآوری بهشتی که خداوند در قرآن به برگزیدگانش وعده داده است.باغ ایرانی تا کنون از جنبه های مختلفی بررسی و مورد پژوهش بوده است. اما در این مقاله سعی شد با نگاهی دیگر به مضمون باغ ایرانی در نگارگری پرداخته شود و با بررسی معماری و تجزیه و تحلیل اصول معماری در باغ ایرانی و تطبیق آن در نگارگری دوره صفوی، به عمق نگرش هنرمندان این سرزمین که سعی در بازنمایی تمثیلی از بهشت داشتند،بپردارد.

Keywords:

باغ ایرانی , بهشت , نگارگری ایرانی , دوره صفویان